In 2013 is Wouter Jetten, een van de oprichters van Outdoor Medicine, als expeditie arts mee geweest naar Kilimanjaro. Wij vroegen hem te schrijven over de casus die hem het meest was bijgebleven.

De 5e dag begon stralend zoals we vanaf het begin van de trip al gewend waren. Na een koude nacht met veelvuldig geluid van ritsende tenten vanwege frequent plassen door hele kamp (nycturie is fysiologisch op hoogte) was het grootste gedeelte van de groep weer in een opperbeste stemming om het karwei in de komende 24uur te volbrengen. We hadden wat tegenslagen gehad (diarree, obstipatie, faciaal oedeem, nachtelijk hoesten, dyspnoe en grove crepitaties over alle longvelden ““ waarschijnlijk HAPE –   en heel veel hoofdpijn) maar zo langzamerhand had iedereen een copingstrategie om met de uitdagingen van Afrika’s hoogste berg om te gaan. Mijn voorraad Acetazolamide ging in rap tempo achteruit, ondanks het feit dat veel mensen hun halve apotheek hadden meegenomen. De eerste paar dagen had ik veel verzoeken gekregen om te starten met dit middel omdat menig klimmer dacht dat de bekende “roze smarties” voldoende zou zijn.