Toen ik afgelopen zomer de aankondiging van de 2e editie Dive and Marine Life Support (DMLS) voorbij zag komen, was ik direct enthousiast. In november een week op een viermaster in het zonnige Kaapverdië, duiken, zeilen en tegelijk kennis opdoen over maritieme geneeskunde en duikgeneeskunde leek mij een ideale combinatie. Ik hoefde niet lang te twijfelen en schreef me in. Een beslissing waar ik geen spijt van heb gekregen!
Op 2 november stapten er 25 enthousiaste artsen vanuit São Vicente aan boord van de Santa Maria Manuela, een prachtig Portugees tallship. We werden met een drankje welkom geheten door de cursusorganisatie en de crew van het schip. Onder de deelnemers waren artsen van verschillende specialismen en verschillende nationaliteiten. Sommigen hadden al ervaring als scheepsarts, anderen met plannen om ooit als scheepsarts aan de slag te gaan.
De cursusdagen hadden een gevarieerd programma vanaf 8 uur ‘s ochtends. Programmaonderdelen zoals presentaties, workshops, scenario-trainingen, duiksessies en ontspannen koffiemomenten wisselden elkaar af. Door de niet altijd even stipte lokale duikscholen (‘this is Africa’) verliep de planning regelmatig anders dan van tevoren bedacht. Ook massale zeeziekte op de zeildag van São Nicolao naar Sal deed een beroep op de creativiteit van de organisatoren die de planning wederom moest aanpassen. Zo zaten we die avond tegen 23 uur ’s avonds nog mee te puzzelen met spannende ‘cruiseship-casuïstiek’ van scheepsarts Mark Frederikse.
Dat er enige flexibiliteit van ons werd gevraagd tijdens de cursus vond ik niet hinderlijk. Je had immers geen eigen agenda en er was vanaf het begin al een goede sfeer in de groep. De beperkte toegang tot wifi beviel eigenlijk beter dan ik had verwacht.
Tijdens de duiken bij de verschillende eilanden zagen we schildpadden, pijlstaartroggen en een flinke nurseshark. Voor de niet-duikers was er gelegenheid om te snorkelen, te kajakken, te suppen of gewoon even te ontspannen op het dek.
De frequente scenario-trainingen in groepjes waren een goede aanvulling op de eerdere presentaties. Duikongevallen en allerlei mogelijke medische problemen aan boord kwamen voorbij. Er werd geoefend hoe je voor een patiënt die je zelf net gestabiliseerd had een evacuatie in gang kon zetten. Diverse workshops gericht op noodsituaties zoals ‘man overboard’ en ‘abandon ship’ waren praktisch, nuttig en ook leuk om met elkaar oefenen.
Als er aan het einde van de dag geen lessen of oefeningen meer waren, was er tijd voor een drankje en werden onderling ervaringen en inspirerende reisverhalen gedeeld. Aan het einde van de week werden door deelnemers spontaan een pubquiz en ook een ‘bonte avond’ georganiseerd, waar een aantal collega’s over verborgen muzikale talenten bleken te beschikken. Er werd op het dek nog gedanst tot in de late uurtjes.
De laatste middag bestond uit praktijkexamens en gelukkig was iedereen geslaagd! Een speciale vermelding verdient de neuroloog die tijdens de casuïstiek via de bemanning van het schip een boor regelde om het epiduraal hematoom van zijn lotuspatiënt te gaan ontlasten.
Helaas was op zaterdag 9 november alweer de laatste ochtend op de boot en daarmee het einde van de eerste DMLS tallship editie. De laatste tabletten cinnarazine (tegen reisziekte) werden ingenomen, de laatste presentatie over ‘hyperbaric medicine’ werd gegeven, we kregen onze certificaten en namen afscheid van de crew. Veel geleerd en veel gelachen. Een unieke en inspirerende week, die ik niet snel zal vergeten!
Organisatie Wouter Jetten, Mark Frederikse, Leonieke Vlaanderen en Jacco Veldhuyzen bedankt!
Geschreven door: Elise Tromp
