Fardau van der Wal nam deel aan de Mountain Medicine cursus die afgelopen September in Oostenrijk plaatsvond. In dit stuk deelt ze haar ervaringen!
De afgelopen jaren was ik geregeld in de bergen te vinden. Ondanks het hebben van een geneeskunde diploma, lukte het herhaaldelijk om in penibele situaties terecht te komen. Denk aan onderkoeld raken tijdens het winterkamperen en het krijgen van hoogteziekte op een totaal onvoorbereide Kilimanjaro-reis. Om in de toekomst op een meer verantwoorde manier de bergen in te gaan, en met in het achterhoofd het idee om van deze hobby ooit mijn werk te maken, gaf ik mij op voor de Mountain Medicine cursus van Outdoor Medicine.
Samen met 23 mede-medici brachten we één week door op 2165m in de Jamtälhutte in Oostenrijk. Overdag leerden we basistechnieken van het alpinisme: klimmen, abseilen, op stijgijzers aan een touw over gletsjers manoeuvreren en het ‘schön machen’ van knopen. Voor iemand met weinig klim-ervaring, heeft het me verbaasd wat je allemaal wel niet met een klein prusik touwtje kan doen. De theorie kon meteen in de praktijk gebracht worden tijdens de beklimmingen die we gedurende de week deden: we beklommen de Pfanknecht (2819m), Gamsspitze (3107m) en de Hintere Jamsspitze (3153m).
In de avonduren waren er lezingen waarin het medische deel van de cursus aan bod kwam. De instructeurs namen ons mee in hun ervaringen met acute geneeskunde in de bergsport, het meedoen aan expedities en hoe ze deze begeleiden. Er kwam theorie aan bod over bijvoorbeeld hoogteziekte, trauma opvang en wat je nou eigenlijk meeneemt in een medische backpack. Verder werd er gesproken over de andere manier van denken die de acute zorg in afgelegen gebieden vergt. Zo krijgt ‘het letten op je eigen veiligheid’ – braaf geleerd tijdens de geneeskundeopleiding – een nieuwe dimensie wanneer je een persoon wilt helpen die midden in een steenval zit. Maar ook: ga je een helikopter bellen voor ‘slechts’ een gekneusde enkel als verdere hulp nog uren lopen is? En als die helikopter pas later komt, hoe bescherm je iemand (en jezelf) tegen onderkoeling? De week werd uiteraard afgesloten met een aantal oefenscenario’s in de praktijk. De opdracht, een ‘bewusteloze’ klimmer op tijd redden van zijn of haar verwondingen, bleek ondanks alle training en opgedane kennis best lastig.
Toch zijn de ervaringen van zowel de instructeurs als de deelnemers wat mij het meeste is bijgebleven. Het was leuk om te horen hoe iedereen verschillend zijn of haar interesse voor de bergsport combineert met het werken in de zorg. Daarbij maken de uiteenlopende verhalen over expedities, helikopterreddingen of Antartica, dat je het liefst per direct je baan opzegt en aan de slag gaat als expeditie arts. Kortom, een inspirerende en vooral gezellige week, die ik voor iedereen met affiniteit voor de buitensport, bergen of expeditiegeneeskunde, van beginnend ANIOS tot specialist, zeker aanraad!
Geschreven door: Fardau van der Wal.